Jean Michaels PESKE czyli Jan Mirosław Peszke. Na temat jego życia można przeczytać na Wikipedii, wystarczy wspomnieć takie nazwiska jak Zapolska, Pissarro, Signac, czy Curie – Skłodowska, która kolekcjonowała jego obrazy.
Cóż, ja – ignorant, mogę napisać o tym obrazie poza tym, że jest zajebisty, bardzo mi się podoba! Podoba mi się tak bardzo, że chciałbym go mieć. Bardzo. Podoba mi się tu wszystko – kolorystyka, perspektywa, klimat i rozmiar – 198 x 250. Niestety sam nic mądrego nie napiszę, ale ekspert z DA Millon ładnie opisał to dzieło:
W prezentowanym dziele Jean Peské podejmuje realistyczny i społeczny temat – ludzi przy pracy. Macierzyństwo, będące powracającym motywem w jego twórczości, również obecne jest w tej kompozycji. Scena pracy na polu, utrzymana w płowej tonacji, bardzo przypomina dzieła Vincenta van Gogha, a zwłaszcza obraz „Siewca o zachodzie słońca” (kolekcja Emila Bührle, Zurych). Widoczne są liczne podobieństwa z twórczością van Gogha: temat, paleta barw, kompozycja i sposób kadrowania. Obraz „Mężczyzna z taczką” ma również charakter dzieła inspirowanego sztuką japońską, podobnie jak obrazy van Gogha z lat 80. XIX wieku. Twórczość Peskégo z lat 1900. była silnie inspirowana sztuką japońską – ukośne perspektywy, diagonale i spłaszczona przestrzeń to cechy podkreślające jego fascynację japońskimi drzeworytami. Artysta pozostawił wiele miejsca dla ekspresji koloru, nie zapominając o głównym temacie. Podobnie jak van Gogh, Peské ukazuje pracę na roli, podkreślając postać chłopa pracującego w zgodzie z naturą.
To bardzo nowoczesne dzieło zostało zgłoszone przez artystę na Salon d’Automne w 1910 roku. Krytyka również przyjęła je entuzjastycznie – w magazynie L’Art et les Artistes nazwano je „wielkim obrazem pana Jeana Peskégo: L’homme à la Brouette, dziełem solidnym i poważnym, które nie stara się przypodobać, lecz którego dokładniejsza analiza ujawnia najwyższej klasy walory, w szczególności bardzo precyzyjne opanowanie perspektywy i jakość przedstawienia terenu”. Obraz ten należy do najważniejszych i najbardziej charakterystycznych dzieł z końca pierwszej dekady XX wieku – pod względem pochodzenia, odniesień artystycznych, formatu oraz znakomitego wykonania.
